A CUP OF SHIFRA december #1

Afgelopen donderdag schrok ik plotseling. Nu ik in Nederland ben, kan ik natuurlijk ook weer de wekelijkse A Cup of Shifra maken. “Maar ik ben er pas net, het is nu al donderdag, ik heb bijna geen foto’s en ik ben nog hartstikke ziek”, vloog er door mijn hoofd. Ik had er ook nog niet aan gedacht, want alle posts zijn al gemaakt en staan klaar om online te gaan. Maar wát als jullie er wel aan hebben gedacht? Ik wil jullie niet teleurstellen en stiekem vind ik het natuurlijk zelf ook hartstikke leuk om mijn week in foto’s weer te laten zien! Dus! Ik ga er eentje maken met de foto’s die ik heb! “Oh en die Ghana foto’s? Waaar blijven die nou Shifra?” Die komen morgen online! Maar eerst is Nederland aan de beurt. ;-)SURPRISE! Toch ook een beetje Ghana! Ik zit vol met verrassingen, maar dat zijn jullie inmiddels wel gewend. Deze week begon namelijk (voor mijn gevoel) met mijn terugreis en daar hoort ook Ghana bij natuurlijk! Hier sta ik in onze kamer waar we afgelopen weken hebben geslapen. Ik lag tot maandag in het ziekenhuis. Omdat het infuus na maandag overbodig was, werd ik (nog heel erg ziek) naar huis gestuurd met heel veel medicijnen. Ik was heel erg blij dat ik weg mocht, maar ik vond het ook heel eng! De gehele dag kon ik niet veel en die nacht erna was vre-se-lijk. Ik was misselijk, ik had veel buikpijn en ik kon maar niet slapen. Daarnaast is het natuurlijk nog heel erg warm en toen zelfs mensen in Ghana ons aanraadden terug naar Nederland te gaan, wist ik het zeker. Ik wil naar huis, zo snel mogelijk! En dat ging allemaal heeeeel snel. ‘s Ochtends belde Hans de KLM die ons ticket gelijk omboekte naar DIEZELFDE avond. Whut? Dat is HEEL snel! Dat betekende dat we al om 17.00 op het vliegveld moesten zijn, terwijl het toen inmiddels al 12.00 was. Ik kon nog niet zoveel, dus Hans moest snel naar het ziekenhuis voor een medisch dossier. In Afrika gaat dat allemaal niet zo makkelijk, maar na veel aandringen en lang wachten kreeg Hans het mee. Vervolgens moest hij naar een internetcafé om de tickets uit te printen en nog andere kleine dingen te regelen. Ik heb snel alles ingepakt (en dat was heel veel); ik vond dit heeel zwaar en als ik er aan terug denk… Maar eenmaal bepakt en al (en een kast zijn vergeten leeg te ruimen:( ) namen we afscheid van onze vrienden waar we verbleven. Zij hebben zo goed voor ons gezorgd en met ons meegeleefd. Ik had nog graag wat voor ze willen kopen en nog wat langer met ze willen praten voordat we weggingen. Maar ik was ook zo blij dat ik zo snel terug naar Nederland kon!
(Wil je trouwens meer weten over mijn terugkomst? In deze post vertel ik uitgebreider waarom ik terug ben gekomen!)Het was 16.00 en we reden naar Kotoka Airport. Dit was niet heel erg ver rijden gelukkig (drie kwartier), maar dat vond ik stiekem wel jammer. Ik zei constant tegen mijzelf: je moet nú afscheid nemen van alles. Neem nog alles even goed in je op wat je om je heen ziet. Die bijzondere vrouwen met torenhoge spullen op hun hoofd, trotro’s, al het afval langs de weg enz. (ik vertel er allemaal later nog meer over ) Het was ook heel gek, want ik was al 4 dagen niet echt buiten geweest. Ik kan mij nog heel goed het moment herinneren dat ik naar het vliegveld liep. “Laatste keer warmte, adem nog een keer diep in, kijk nog even achterom, en lopen maarrrr”. Haha! Ik moet altijd dingen heel erg bewust afronden, maar nu ging het allemaal zo snel dat daar nog niet echt plek voor was in mijn hoofd.In Ghana moet je al 5 uur (5!) van tevoren bij de gate zijn. Eenmaal daar kun je alleen maar op een stoel zitten en niets meer winkelen of kopen. Toen we op het vliegveld kwamen hadden we ruim een uur om nog even snel in winkeltjes te kijken. Ik wilde heel graag nog wat cadeautjes voor familie kopen, maar het was hier echt belachelijk duur. Dus ik heb niets gekocht:( Oh en trouwens, ik wilde meer foto’s maken op het vliegveld maar dat mag daar dus niet. Eigenlijk mag je maar van weinig dingen officieel foto’s maken in Ghana. Het was heel erg vervelend om (als je zo ziek bent) zolang op een stoel te zitten. Ik moest ook nog opletten dat ik mij niet te ziek voordeed, want ik had al een aantekening op mijn ticket. En als je te ziek bent, mag je niet vliegen en kun je er zo uitgepikt worden. Ik zag het in mijn hoofd al helemaal gebeuren, haha!Dit was een hele leuke verrassing, want voordat we het vliegtuig instapten kon ik nog even frisse (warme!!) lucht opsnuiven. Lekker!! We hadden echt hele vervelende plaatsen in het vliegtuig trouwens. Om te huilen. Haha. Zo staan we niet op de foto, maar echt. We zaten in het achterste gedeelte van het vliegtuig, en dan in het midden van de middelste rij. En die middelste rij bestond uit 4 stoelen (volg je me nog?) en wij hadden de middelste 2. Dit zijn natuurlijk al niet hele fijne plaatsen, maar het wordt allemaal net wat erger als je ziek bent, en dan ook nog eens naast twee bijzondere mannen zit. Er zat rechts van mij een ‘aso’ die net iets té vaak aan zijn geslachtsdeel krabte (dan ga ik mij toch afvragen hoe dat komt, en dat is natuurlijk al weer een gedachte te ver! IEL, Shifra)  en muziek draaide waar ik ook van mee mocht genoten. Naast Hans zat een grote man (in de breedte en lengte), die snúrkte. Uiteindelijk wilde Hans met mij wisselen, want ik verkoos toch de snurkende man boven de .. eh.. andere man. Maar ik voel me dan toch belegen iemand wakker te maken als je even naar het toilet moet. Maar toen ik uiteindelijk de man naast mijn durfde wakker te maken, lukt het niet. Nee echt! Ik heb geprikt, hem ‘per ongeluk’ aangestoot, toen de stewardess om drinken vroeg hard geroepen “wat zegt u?!!” “EEN THEE GRAAG”. Maar nee. De man werd niet wakker. Na een uur werd hij zelf wakker, en ben ik snel naar het toilet gegaan. Ja, het vliegtuig was ook een heel avontuur!Het is een hele vage foto, maar op het scherm konden we met de landing mee kijken! Hoe cool! Op de heenweg kon dit niet, maar op de terugweg wel. Is dit al langer zo of is dit nieuw?We kwamen ‘s ochtends om 6.00 aan op het vliegveld en daar waren gelukkig mijn ouders om ons op te halen. Oh, wat was ik blij om ze weer te zien! Ik had vrijwel geen energie, dus we zijn gelijk wat gaan drinken én ontbijten in een heel erg leuk eetcafeetje “Dutch & Delicious”.Er waren heel veel lekkere dingen te bestellen, maar ik had gewoon zo’n zin in een boterham met hagelslag!Bij thuiskomst kregen we allemaal cadeautjes! Ik vond het heeeel jammer dat ik Sinterklaas dit jaar heb overgeslagen (lees: ik ben dol op feestdagen) en daarom vond ik het wel extra leuk dat Hans en ik nog kleine lekkere dingetjes kregen. ‘s Avonds kwamen mijn schoonouders gezellig boerenkool eten (wat heeeeeerlijk) en ook daar kregen we lekkere sinterklaas-dingetjes van. :) Uhg, uitpakken. Verschrikkelijk! En al helemaal als de koffers nat zijn. Ze hebben ergens in de regen gestaan, waardoor alles nat was van binnen. Overal zat natte koek, omdat er een pak koekjes open gegaan was :( Gelukkig was Hans zo lief om een groot deel op te ruimen voor mij.En wij waren ook weer herenigd… ^^ Wat was het weer lekker om Tessa te zien! Zij kwam ons ook ophalen van het vliegveld, maar ik was toen zo moe dat ik haar niet zoveel aandacht gaf. Wat zeg je? Je hebt Tessa ook gemist? Oké, nóg een foto dan! Kijk dan wat een schatjeeeeeee!! Omnomnomnom!Brrrrrrr wat is het koud hier in Nederland! Daar moet ik nog steeds wel een beetje aan wennen. Ik denk elke keer dat ik wel weet hoe koud het is, maar vervolgens heb ik me toch niet warm genoeg aangekleed. Zonder handschoenen & muts naar buiten is bijna geen keuze meer!Vrijdagochtend bracht mijn moeder ons weer naar Ede en waren we -hoe kan het ook anders- onze sleutels vergeten… Gelukkig woont onze schoonzus in Ede en die heeft extra sleutels! Oh en we hebben een kerstboom gekocht (want ja, daar gaat deze foto eigenlijk over:)). Nu ik Sinterklaas heb gemist, wil ik het goedmaken met kerst! Alle herfstversiering heb ik gelijk uit ons huis gehaald, op naar het volgende seizoen, yaaaay!‘s Middags heb ik nog even snel een taart gebakken. Als ik er nu aan terug denk denk ik, waaaaaaarom. Haha. Maar op het moment dat ik mij wat fitter voel, wil ik gelijk van alles ondernemen. Om vervolgens erachter te komen dat het toch net íets teveel was (maar dat voel je dan pas achteraf). Maar goed, we hadden daardoor wel het hele weekend een lekkere taart! Dit was overigens niet het eindresultaat hoor – dat zag er nóg lekkerder uit!:) Het recept deel ik binnenkort. :)  Goh, wat is het romantisch en gezellig bij de Jumeletjes denk je? Ja! Maar stiekem is het ook heel erg noodzaak. Doordat wij hoog in een flat wonen met enkel glas kan zelfs de verwarming de kou niet meer aan. :( Maar het is wel extra gezellig zo, met een dekentje en kaarsjes! Van mijn broer had ik een fruitmandje gekregen en ik wist meteen wat ik ervan wilde maken! Smoothies! We hadden in Ghana een hele lekkere smoothiebar gevonden die ik heeeel erg mis. Dit was trouwens kiwi, appel en peer! Heel lekker!:)Zaterdag zijn we heeeel kort de stad in gegaan, omdat ik zo graag even bij de kersversiering wilde kijken. Omdat ik de komende tijd een beetje rustig aan wilde doen, had ik besloten geen kerstversiering zelf te maken. Maar ik was in de winkel en kon niet echt de versiering vinden die ik zocht. Dus je raadt het al…. Haha! Precies. Deze week hoop ik je meer van mijn zelfgemaakte kerstversiering te laten zien!Daarna was ik zó moe, dat ik echt geen zin meer had om te koken. We kochten een verse pizza bij de Albert Heijn (die écht heel erg lekker was) en zette een film aan! Daarna ben ik lekker vroeg in bed gekropen. En ohhhh wat geniet ik van mijn eigen bed. Zondag heb ik vooral rustig aan gedaan en wat dingetjes geknutseld voor de kerstboom. Oh en boerenkool gegeten, maar om nu nóg een eet-foto te plaatsen…  ‘s Avonds was het tijd voor mijn guilty pleasure: Boer Zoekt Vrouw. Vroeger vond Hans het helemaal niets, maar hij was gisteravond diegene die er aan dacht! Hehe.

Wauw, ik heb nog best wel wat foto’s! Het is nog een échte A Cup of Shifra geworden ook.:)  De komende week ga ik vooral veel rust nemen en lekker genieten van Nederland, want oh, wat geniet ik van alle kleine dingen. Van een toilet die doorspoelt, warm water onder de douche, de veiligheid en zélfs de kou! Maar vooral het gevoel van rust. Alles komt hier goed, nergens hoef ik mij voorlopig zorgen over te maken. En dat is heer-lijk. Wat gaan jullie deze week doen? Staat de kerstboom al? Fijne week! Veel liefs, Shifra.

P.s MORGEN dus de eerste Ghana-post! YAAAAY! Zijn jullie ook zo enthousiast als ik? *stuiter stuiter*