Ik ben de laatste tijd een beetje MIA geweest hier en op social media. (tenminste, ik hoop dat je dat door hebt gehad!! ) En daarom wilde ik vandaag even een update geven! Het voelt gek en verkeerd om plotseling niet meer zoveel te delen, voorheen deelde ik hier zoveel meer. Maar ik heb moeite (gehad) met alle ballen in de lucht te houden en balans te vinden en soms vergeet ik dat gewoon te uiten en te zeggen. En mijn gestoei misschien gewoon te laten zien, terwijl ik erdoorheen worstel en terug in mijn ritme kom. Zara is sinds gisteren 6 maanden oud! Terwijl ik zwanger was heb ik zo vaak gedacht dat ik in april deze woorden ooit ging schrijven. En nu is het hier!!!
Zara
Ik word altijd een beetje zenuwachtig om dingen over Zara te schrijven, omdat al miljoenen mensen mij voor gingen en ik dus niet anders dan in cliché’s kan vervallen. En ik juist heel idealistisch nastreef nieuwe en creatieve dingen te brengen. Maar ik schrijf dit écht direct vanuit mijn hart, hoe ik het nu voel.
Het zijn de mooiste, magische 6 maanden ooit geweest. Zara is onmisbaar in onze familie. Ik kan niet beschrijven hoeveel ik van haar houd en wat voor liefde het is. Ik wist niet eens dat dit soort liefde bestond en het is anders dan de liefde die ik voor Hans voel. Mijn hart is op een andere manier gegroeid en ik ben al zenuwachtig, mochten we ooit een tweede kindje krijgen, dat ze altijd mijn favoriet zal blijven. Want ik houd ZOVEEL van haar. Dat kan een ander nooit meer overtreffen. (en toch zeggen vrienden en familie dat je hart wel weer plek maakt voor nog zo’n favoriet kind. Maar hóe dan?) Onze dagen draaien om haar en ik vind het HEERLIJK. We juichen om elk klein dingetje dat ze doet. “Wauw!! Je kunt nu ALLEBEI je voeten in je mond steken. Wat góed!’ – is zo één van de uitspraken op een normale dag. Ik ben de hele dag trots, om niets en toch ook weer om iets.
Maar het was (is) ook HEEL druk en veel dagen voelde het echt als ‘aanpoten’. We hebben een lastige start gehad (met reflux, en gewichtsverlies waardoor ze na 3 maanden bijna werd opgenomen in het ziekenhuis), maar in februari “ontsloeg” de kinderarts ons (daar kwamen we veel op controle) en zijn we gestopt met haar medicijnen. En lijken we een gezonde baby te hebben. Met spekjes en rolletjes, en alles erop en eraan. Mmmm!
Zara zit vol pure liefde en blijdschap. Ze geeft iemand nog bijna eerder een glimlach dan dat een ander de kans heeft gekregen om naar haar te lachen. Ze lacht de hele dag, ze kijkt naar mij op alsof ik de enige persoon voor haar in de wereld ben (en Hans heeft hetzelfde gevoel.) en dat is zo’n speciaal gevoel. Ze geeft heel veel liefde en ik leer veel van haar.
Ik kan nu veel meer genieten dan de eerste maanden; niet zorgeloos, maar wel zonder grote, reeële dagelijkse zorgen en ‘s avonds alleen maar blij te zijn dat ik een dag huilen weer heb overleefd. Maar van elk nieuw geluidje of rood aangelopen gezicht stress ik hem gelijk in de angst dat ze misschien geen lucht meer krijgt of weet ik veel wat, waarna er een grote glimlach op haar gezicht verschijnt. En het gewoon bleek dat ze een flinke teug lucht nam om een nieuw geluidje te proberen. Of dat ze probeerde te poepen. Life of a newborn.
Bloggen
Ik vond het een beetje eng om deze posts te schrijven en aan te geven dat ik niet zo back in the flow ben als dat ik zou willen, want ik wilde
a. jullie niet het gevoel geven dat ik dit niet meer belangrijk en leuk vind.
en b. dat ik bedrijven (waar ik mee samenwerk om dit te kunnen doen!) denken dat ik het niet meer aankan en dus geen campagnes meer met mij aangaan of dat lopende campagnes onder druk komen.
Maar ik wil me niet schamen dat ik in eerste instantie probeer mijn best te doen om een goede moeder te zijn, dat staat op nummer 1. Maar dat daarna, de tweede plek, echt mijn blog is. Maar beiden zijn ontzettend veel werk en daarin moet ik nog meer regelmaat moet krijgen. Mijn creativiteit komt weer terug (de afgelopen maanden lieten mijn hormonen mij maar aan één ding denken) en ik begin ‘s avonds meer energie te krijgen.
Tijd vinden voor DIYs is wat lastiger dan voorheen, want DIYs zijn heel wat meer werk dan een recept of fashionpost of gewoon een post zoals dit. En ik kan ‘s avonds niet met een zaag in de tuin aan de slag. Maar ik heb de de afgelopen tijd veel nagedacht wat ik nu wil met mijn blog en welke kant ik op wilde groeien. En hoe makkelijk en verleidelijk het soms ook was, als ik ‘s avonds na een lege post keek om ‘even snel’ een post zoals deze te schrijven, heb ik 9 van de 10 keer mijn computer afgesloten. En besloten te wachten tot nu, tot ik weer wat meer kan DIYen en klussen. Dat is zoveel meer mijn ding! Zowel om te doen als om over te schrijven.
Ondertussen geef ik regelmatig workshops (ik geef vanavond bijvoorbeeld een kookworkshop) en vlog ik ondertussen ook nog met Hans om de dag samen op ons vlogkanaal (je kunt ons hier volgen!). We nemen je mee in onze dagen en laten zien wat we allemaal doen en beleven. Je ziet Zara steeds groter worden en hoe we als familie groeien. Ik kijk wel eens vlogs terug van vorig jaar, waarin ons huis nog een puinhoop was en ik nog zwanger rond liep! Bizar, zo’n ander leven alweer.
Klussen
Ik ben weer een beetje begonnen met klussen (samen met Hans) en ik vind het heerlijk! Op dit moment zijn het vooral veel saaie onderhoudsdingetjes (leve een eigen huis!). Zoals het lakken van onze houten deuren. We hebben op dit moment niet zo heel veel budget vrijgemaakt voor inrichten (we hebben wel een nieuwe bank gekocht onlangs!), vooral omdat we ook heel graag de tuin willen verbouwen. En de badkamer. En een schuur willen bouwen. En de voortuin. En de werkkamer. En het washok. Maar we gaan ons nu eerst richten op de tuin.
Post baby-body
Ik ben sinds een paar maanden weer aan het sporten en ik merk dat mijn lichaam weer strakker aan het worden is. Ik ben, grappig genoeg (ZO GRAPPIG. niet.) zwaarder dan toen ik beviel. Ik denk dat ik teveel dacht dat borstvoeding mij wel zou redden en dat ik alles kon blijven eten. Dus mocht je denken, hoe zijn al die mensen nu weer zo snel slank na de bevalling? Weet dat ik dat niet ben en dat ik het echt lastig vind om weer aan de slag te gaan. (ook al lijkt het misschien soms op foto’s alsof ik weer terug in shape ben, ik draag maar 1/3 van mijn kleding van vorig jaar. Vooral de kleding die meerekt en los valt.). En het voelt stom om hierover te praten, want geef je lichaam in ieder geval 9 maanden de tijd om weer terug te bouncen en bla bla. En wie geeft er eigenlijk om? Je hebt een baby gehad, dat mag je best zien. Vind ik ook! En Hans ook. Hij zegt in ieder geval dat het hem niet uitmaakt. Maar toch merk ik dat ik er om geef. En dat ik me weer meer mezelf zou voelen als er nog wat kilootjes af zijn. Daarom doe ik het. En nu het weer zo lekker is ben ik extra gemotiveerd. En die geplande vakantie in het najaar helpt ook.
Oké, dit is het wel voor nu denk ik.. Ik kijk er naar uit de komende weken weer meer te delen en te bloggen! Houd je ogen open. :) (en like mijn Facebookpagina, of schrijf je in voor de nieuwsbrief! Dan krijg je gewoon een melding als er een nieuwe blogpost online staat. Is dit een truc van mij om je stiekem gewoon aan het liken en subcriben te krijgen? Ja, misschien. Maar het is ook wel echt heel makkelijk!) Ik hoop dat het met jullie ook goed gaat!
Bedankt voor het volgen van mijn blog, al je geduld en dat je mijn blog blijft checken! Ik ben heel dankbaar voor jullie en het betekent veel voor mij dat jullie blijven komen. :)
Fijn weekend!!! X Shifra
Femke van der Land
Over het verhaaltje van Zara, zo herkenbaar dat je zoveel liefde voor iemand kan voelen en dat die inderdaad anders is dan de liefde voor je vriend (in mijn geval). Die regelmaat tussen je blog en Zara en samen tijd doorbrengen met Hans die komt vanzelf! Gewoon
nu er lekker van genieten als gezin! Voor je het weet zijn ze groot zeggen ze dan toch ;).
Annabel
Echt heel erg herkenbaar! Mijn blog is dan niet mijn baan, dus er hangt misschien wat minder vanaf, maar ik zou er graag meer tijd in willen steken. Maar soms kom je gewoon uren en energie tekort! Ik struggle ook nog met onze nieuwe dagindeling, dus ik vind het wel fijn om te lezen dat ik niet de enige ben :-) En de rest is ook zo herkenbaar, van een nieuwe soort liefde voor je kind als die paar extra kilo’s!
Bernadette
Wat een prachtige tekst… je leest in iedere zin je passie voor zowel je gezin als je werk.
Ik ben zelf 3 maanden geleden opnieuw mama geworden van een prachtige dochter Juna. We hadden al 2 jongens en neem van mij aan, die overload aan liefde vermenigvuldigt zich gewoon…. keer op keer op keer! Sinds 3 weken ben ik weer aan het werk, heerlijk!
Tot slot een gedichtje van Lentezoet.nl
Als je haar nog niet kent móet je echt een x een kijkje nemen… pure moeder-magie met woorden!
“Kun je blijven
zo je bent
Zo precies
als dit moment
Want alles is nu
Juist zo goed
Je lieve neus
Je zachte gloed
Zet alles stil
De wijzer vast
Laat dit moment
Onaangetast
Na jaren zijn
Momenten kwijt
Maar lief, mijn lief
Ik grijp….
De tijd”
Ilse
Wat een lieve tekst!
Anouk
Ik ben geen moeder, maar ik heb wel net een nichtje gekregen. Als ik zie hoe gelukkig (en bezorgd) mijn zwager en schoonzus zijn, kan ik me dat gevoel van wat jij hier omschrijft, goed voorstellen. Het maakt me er zelfs een beetje naar verlangen, denk ik. Het lijkt me zoiets moois! Ennuh, Zara is een schatje. Geniet er maar lekker van!
Gelukjes van Maris
Wat een knapperd en wat heerlijk om te lezen. Als je die pauze knopt vind laat je het me dan even weten? Ons meisje word komende week alweer 8 maanden, say what??
x
Babette | StudioBabsie
Wat heb je het mooi om schreven!
Annechien
Bij elk kind wordt je hart groter en dat is heel mooi en onbegrijpelijk.
Dette
Alweer zoals altijd een mooie blogpost waar ik met alle aandacht de tijd voor heb genomen
Dette
Je bent een topper en een sterke moeder
marjon
Wat een leuke update. Moeder worden/zijn is topsport en inderdaad gaan je dagen (vaak) anders dan gepland, accepteren is een begin ;-)
Ik heb er ook erg mee geworsteld en doe dat af en toe nog. Maar het komt allemaal goed en weer terug in balans. Het belangrijkste is je gezin, geef jezelf de tijd met alles. Wat betreft werk en je lijf