Snapshots oktober #4

Hey! Vandaag een iets minder foto’s in snapshots dan normaal! Ik ben flink ziek geweest afgelopen week, en daardoor ben ik niet heel veel verder gekomen dan mijn bed of bank. Haha! Maar kijk mee hoe ik mijn ziek-zijn heb doorgebracht!;-)!

Ik vertelde vorig week al dat ik mij zondagavond al niet zo lekker voelde, Maandag werd dat eigenlijk alleen maar erger. In eerste instantie leek het een beetje op een griepje, maar ik kreeg ‘s ochtends plotseling ook hele harde steken (echt in mijn maag). En dat was wel heel gek, want zoiets had ik nog nooit gehad! Echt een beetje krampen. Ik was ook nog eens alleen thuis en échte dingen waar je zin in hebt als je ziek bent (zoals beschuit) hadden we niet in huis. De buikkrampen kwamen met vlagen, dus net tussen de vlagen door ging ik even snel naar de hema op de hoek om dingetjes te halen waar ik mogelijk zin in zou kunnen hebben. Dit heb ik echt al heel lang niet gedaan en is dus echt een ik-ben-ziek-symptoon: overdag televisie kijken! Haha. Maar kijk eens hoe leuk! Dit zijn Ernst, Bobbie en de Rest! (“tududum, Erns Bobbie en de rest!”) Ik vroeg mij toevallig pas nog af of ze nog zouden bestaan en hoe ze er uit zouden zien. Nou zó dus! En ze zijn alive and kicking, want ze touren nog vrolijk rond bleek uit het interview! ‘s Avonds bleven de krampen aanhouden. Elke keer kwamen ze in aanvallen (soort weeën) die zo heftig waren dat ik huilend op de bank ineen gekrompen was. Bij de huisartsenpost in Zaltbommel zelf vonden ze het niet nodig dat ik kwam (heel stom!), dus reden Hans en ik gelijk door naar de EHBO in Den Bosch. Daar was net een trauma binnen gekomen, die natuurlijk voorrang kreeg, dus we hebben daar bijna 2,5 uur gewacht. Tussendoor kreeg ik wel wat medicijnen die mogelijk zouden kunnen helpen. Maarja, wat doe je dan in die 2,5 uur? Haha, frietjes eten! Nou vooral Hans dan. Ik heb er ook wel wat van gegeten hoor. Ik kan eigenlijk altijd eten. Whaha, ik moet er zelf van lachen nu ik het zeg.  Maar ook al ben ik heel erg ziek (zelfs ziek in mijn buik dus!), dan nog kan ik wel eten.

Uiteindelijk bleef de pijn steeds sterker en sneller terugkomen dat ik aan het infuus met medicijnen werd gelegd. Heel fijn, want dat hielp zo snel! Oh, wacht. Ik hier lig ik nog niet aan het infuus trouwens! Haha. hier was ik nog aan het wachten totdat het werd aangelegd. :) De rest van de avond heb ik daar gelegen totdat ik heel laat ‘s avonds toch nog ontslagen werd uit het ziekenhuis. De bloeduitslagen waren goed. Iemand op Instagram vroeg waarom er geen echo’s gemaakt waren. Die kunnen ze ‘s avonds niet maken. :( Ook is dit echt alleen spoedeisend. Dus ze kijken of het écht ernstig is of levensbedreigend, en anders sturen ze je naar huis met medicijnen om in ieder geval de nacht door te komen zodat je de volgende dag naar je eigen huisarts kan.  Dit is dus ook wat er bij mij gebeurde; ik kreeg medicijnen mee naar huis. En oh, wat had ik zin om naar zo’n avond lekker naar huis te gaan. De nacht sliep ik best goed, en de volgende dag heb ik heel erg rustig aangedaan. Voor zover ik dat kan, want dat vind ik heel lastig. Ik voelde de aanvallen met buikkrampen nog wel opkomen, maar door de medicijnen was het veel makkelijker om de dag door te komen. De hele dag lekker op de bank liggen dus. :) Maar ja, ik woon wel in de stad, dus oorplugs (en een oogmasker überhaupt) zijn dan wel écht heel erg fijn! Oh en Charlie was ook zo lief voor mij. Hij is nog nooit vrijwillig bij mij komen liggen (ja, ik dwing hem soms een beetje! Haha!) en woensdag deed hij dat dus wel. Vrijwel de gehele middag lag hij zo bij mij. Awwwww.  Woensdag had Hans een griepje gekregen, dus hij bleef ook twee daagjes thuis van zijn werk. Donderdag was hij dus nog een dagje thuis. Ondertussen knapte langzamerhand een beetje op, en dat was fijn, want nu kon ik een beetje voor hem zorgen! Het huis begon een beetje onprettig rommelig te worden dus ik begon een beetje met opruimen. Deze mand van Charlie bijvoorbeeld die nu écht de prullenbak in gaat, haha! Ik wist van tevoren al wel dat hij deze kapot ging maken (het blijft een puppy. :)) , maar het is mij nog lang gelukt om hem elke keer van hem af te pakken als hij er aan begon te knagen. Maar niet lang genoeg dus… :( Vrijdag haalde mijn moeder mij op om samen met Charlie naar de dierenarts te gaan. Fijn dat ze even meeging, zeker omdat ik nog niet helemaal fit was. Charlie heeft nog steeds heel veel last van hoesten én hij moest weer een inenting krijgen. Hij kijkt hier zo argwanend, hihi.  Na de inenting kefte hij het weer uit (net als de vorige keer!). De rest van de dag gedroeg hij zich zo zielig. Alles deed zeer en om het minste of geringste blafte hij. Zo zielig als hij nu kijkt, zo keek hij werkelijk waar de gehele dag. Whaha. Zaterdag ging ik even naar wolwinkeltje in de stad (waar ik vorig week ook over vertelde) om eindelijk een keer wel iets te kopen. Haha. Elke keer als ik daar binnen loop word ik overdonderd door het vele vol en krijg ik plotseling keuzestress; zoveel wol, wat moet ik nou? Deze kleuren zijn het uiteindelijk niet geworden trouwens; het is heel mooi wit en grijs wol geworden (heel Scandinavisch). ‘s Avonds kwamen mijn schoonouders op bezoek en kreeg ik deze prachtige mooie bos bloemen! Oh wat houd ik van bloemen.
‘s Avonds bleven ze gezellig eten en aten we gegrilde groenten met mozerella-pakketjes! Mmmmm. Nadat ze weggingen zijn Hans en ik samen lekker op de bank gekropen met een film!

Zondag sliep ik lekker uit, en ging ik ‘s middags samen met Hans naar de IKEA. Het was ONTZETTEND druk. Maar toch zo leuk om daar weer te zijn (ik bedoel, we zijn er nu een maand niet geweest. Het werd tijd, begrijp je natuurijk wel.). En daar hadden wij onze eerste kus onder de mistletoe! (niet helemaal een mistletoe-tak, maar potato-potato). En dit is een héle slechte foto, maar dit is een foto die ik gemaakt heb van een video. Gisteren heb ik de gehele dag gevlogd en dan vergeet ik zo snel foto’s te maken! :( Gisteravond at ik bij mijn ouders thuis en mijn moeder had weer zo lekker gekookt. Waaronder stoofpeertjes! Mmm, dat is wel helemaal herfstig! :)

Bedankt voor alle lieve beterschap-reacties op Instagram & Twitter! Inmiddels gaat het al stukken beter met me, maar ik heb er nog wel last van. Ik kijk het deze week even aan, en anders ga ik alsnog een echo laten maken! Deze week ga ik het daarom iets rustiger aan doen, niet al te lange to-do-listjes (hoor je me, Shifra?!) en echt alleen doen wat prioriteit heeft. Liefs, en tot snel! X Shifra